Hoe houdt de Citroën ë-C4 zich tussen de elanden?

Een nieuwe auto, een nieuw plan. Waar de Citroën DS met trekhaak en karretje de norm was, heeft de aanschaf van een Citroën Ë-C4 Feel de focus verlegd. Geen tenten meer opzetten in Frankrijk, maar huisjes huren in Noorwegen. Omdat het kan. En moet, aangezien een DS met klein karretje meer ruimte biedt aan tent en bijbehoren dan een Ë-C4 zonder trekhaak. Exit camping dus. Het plan was daar: met twee volwassenen, twee kinderen van 9 en 7, en een middelgrote hond van huisje naar huisje in Zuid-Noorwegen. Nu nog de uitvoering.

Een elektrische private lease auto voegt een totaal nieuwe factor toe aan de auto-vakantie: thuis vanaf de bank uitzoeken waar je kunt laden. Voorpret met, moet gezegd, een dwangmatig randje: je wilt immers echt niet zonder stroom stilstaan. Vanaf Noord-Nederland naar Noord-Denemarken is de ANWB qua laden je vriend. Met ANWB en E-Flux kun je vrijwel overal moeiteloos laden. De ANWB routeplanner plant ook moeiteloos je reis. Na het invoeren van alle autogegevens geeft de routeplanner exact aan met welk percentage batterij je bij welk laadpunt staat, en hoe lang dat dan duurt. Perfect, lijkt ‘t. Als je de planner echter vertelt dat je Noorwegen aandoet, beland je in een soort Bermudadriehoek. Verbeterpuntje voor ANWB.

Alweer?

Digitaal volgeladen met apps en lidmaatschappen die ons hopelijk in Noorwegen aan een volle batterij helpen, vertrekken we in de vroege ochtend. Ritten van meer dan 200 km hebben we met deze auto nog nooit gedaan. De eerste indruk is dan ook één van stilte, comfort, rust, fijn geluid en sjonge wat gaat die accu snel leeg. Geheel in samenspraak met de ANWB laden we braaf bij Oldenburg. En weer door. Het eerstvolgend geplande laadpunt voelt dichtbij. ‘Moeten we dán alweer laden?’ Eenmaal in de buurt van het laadstation heeft de Ë-C4 serieuze actieradius over. We trekken ons eigen plan, en rijden door.

Gewenning

Ja, de accu gaat snel leeg. Maar goed, wat is snel? Mijn gewenning ten opzichte van een benzine- of LPG-tank speelt zeker mee. Volgens de routeplanner zou ie zelfs nóg sneller z’n lading kwijt geweest zijn. Hoe kan dit? Even wat cijfers: de voorspelling was dat we na 160 km met 20% batterij zouden arriveren in Oldenburg. Wij kwamen met 44% accu aan. Een verschil van 24%. In de loop van de ochtend valt t kwartje: de routeplanner rekent met de maximale snelheid. Dit hoewel een kruissnelheid van pakweg 100 km/h veel efficiënter is. Met 87% geladen rijden we 194 km verder, en komen we met 23% aan bij de volgende stop. Niks mis mee.

Met de B van …

De Citroën brengt ons, met behulp van een boot, probleemloos naar Noorwegen. Met nog 76% procent (230 km te gaan volgens de auto) rijden we naar het eerste huisje. Het heftige berglandschap in Noorwegen is geen enkel probleem voor de Ë-C4: steile passages gaan moeiteloos. Qua kracht komt de auto niets te kort. Ik blijf het overigens wonderlijk vinden dat ook met snel accelereren er geen enkele wielspin is, hoewel een traditionele auto met minder koppel gemakkelijker de wielen spint. Slimme bak en slim differentieel dus. De afdalingen zijn, met de bak in de B stand, helemaal lachwekkend. De B staat voor Brake. Met B ingeschakeld genereert de auto energie uit remmen, of uit afdalen. Met de handel van de richtingaanwijzer kun je de weergave in het display van de Ë-C4 zo instellen dat zichtbaar is of je stroom verbruikt of laadt. Nu lijkt de actieradius wel eindeloos.

Er zijn veel EV’s in Noorwegen. Dat heeft er voornamelijk mee te maken dat EV’s in Noorwegen in de aanschaf structureel goedkoper zijn dan ICE-auto’s. We komen trouwens verhoudingsgewijs ook meer Ë-C4’s tegen dan thuis. De infrastructuur is dus ook ingericht op veel elektrische auto’s. De laadpas van de ANWB geeft echter geen enkele sjoege bij die zeldzame plekken die de ANWB wél accepteert in de bermuda van Noorwegen. We zijn aangewezen op Noorse systemen die nieuw voor ons zijn. MER en Fortum vervullen die rol. Gaat prima. We vinden trouwens één aanbieder die zijn app, Cloudcharge, uitsluitend wil installeren op telefoons die in Scandinavië geregistreerd zijn. Helaas. Wel jammer dat juist deze paal wel echt pal naast onze voordeur stond. Laden in onbekend gebied blijkt verder, los van een enkele hindernis, kinderlijk eenvoudig.

Vering à la Citroën

Ook de Citroën Ë-C4 zelf stelt niet teleur. Hoewel ik als het kan in hydraulisch geveerde Citroëns rijd, moet ik zeggen dat de Progressive Hydraulic Cushions fijn veren. Waar de iets lichtere C4 Cactus met deze pootjes wat meer veert zoals een 2CV, is het veercomfort in de Ë-C4 simpelweg heel hoog. De bediening in het interieur werkt behoorlijk intuïtief en de eigen navigatie projecteert de route-aanwijzingen zelfs in het head-up display. Ook slinkse manieren om files te omzeilen is de Citroën Connect Nav niet vreemd, waar Google navigatie ons gewoon laat aansluiten in de file. Minpuntje is wel dat de Connect Nav alleen heel specifieke adressen herkent, hoewel je bij Google dan weer gewoon een tankstation kunt aanwijzen.

Groot genoeg

De kofferbak is groot zat voor kleding, lakens en proviand voor vier mensen en een hond. Alles paste gewoon onder de hoedenplank. De losse kofferbodem verhult verrassend veel ruimte. De Smart Pad Support is voornamelijk handig om leeg te halen en voor paspoorten in te zetten. De klimaatbeheersing doet wat je verwacht, hij beheerst het klimaat. De luxe Advanced Comfort stoelen die bij de Shine Pack horen zitten geweldig: niemand stapt vermoeid uit. Over de beenruimte voor de achterpassagiers hebben we onze hond van pakweg 60 cm hoog ook niet horen klagen. Vier kinderbenen en een hond gaat prima.

Onze ervaring is dus eenvoudigweg heel positief. We hebben 3.158 km gereden in een auto met nu 16.500 op de teller. Toegegeven, dat is voor ons ongekend nieuw. Mankementen die met sleetsheid te maken hebben zijn we niet dus tegen gekomen. Maar rationaliteit doet minder mee, het is de beleving, de ervaring die telt. En die was heel fijn. Traditioneel gezien komt dan nu het kantelpunt in verslagen als deze. Ik zal voldoen aan die verwachting.

Opvallende zaken

In dagen met intensieve bergritten valt me iets op: in absolute stilstand de bak verzetten van N naar R of D levert een schokje in de aandrijving op, een ‘kloenk’. Ik weet dat dit met een traditionele automaatbak onmerkbaar, boterzacht moet gaan. Een kritische koper laat een XM V6 automaat met die klacht daarom liever staan. Stilletjes maakte ik me wel zorgen. Maar eenmaal terug in Nederland is de klacht gelukkig volledig verdwenen. De Highway Driver Assist levert in onze versie zónder adaptieve cruise control wel wat zenuwachtig gedrag op. Bij smalle wegen moet je soms over de witte strepen aan de bermkant om andere auto te passeren. Dan hoef ik geen piepend commentaar van mijn auto, laat staan bijsturing. Gelukkig kun je dit systeem ook uitschakelen. Verder is de aansluiting van Apple CarPlay iets wiebelig. Juist als je dit acuut nodig hebt, om bijvoorbeeld een laadpaal uit te zoeken die geen specifiek adres heeft (dank Citroën Connect Nav), bemerk je het slechte contact. Dan moet alles opnieuw verbinding maken en met een beetje pech ben je de afslag net voorbij als de boel weer werkt. Dit kán ook aan het Apple draadje liggen…

Conclusie roadtrip Citroën ë-C4

Concluderend ben ik blij met mijn vakantie en met onze Ë-C4. Wij hebben een comfortabele en onvergetelijke reis gemaakt door Noorwegen. De actieradius van de Ë-C4 is zoals gezegd modaal. Op papier is dat natuurlijk jammer, in de praktijk is de actieradius van onze kinderen een stuk kleiner. Dat zie ik dus als een zeer overleefbaar probleem. Een reis als deze in een auto als deze kan ik iedereen aanbevelen. Het fijne daarnaast is dat in tegenstelling tot de doorgewinterde testrijder ikzelf de auto niet meer hoef in te leveren. Hij staat gewoon nog op de oprit. En daar ben ik blij mee.

Dit is een gastbijdrage van Jan Havik.

Het bericht Hoe houdt de Citroën ë-C4 zich tussen de elanden? verscheen eerst op www.dagelijksauto.nl